Koningaap - Costa Rica

Reisverhaal Costa Rica

Dinsdag 12 februari

Al om vier uur vanochtend werd ik door Jack gewekt voor de laatste dag peddelen. Dit keer zouden we in één keer de golf oversteken naar Puerto Jimenez, een stuk waar de dagelijkse veerboot anderhalf uur over doet. We zouden vroeg vertrekken omdat we dan midden in de golf de zonsopgang konden bewonderen. Het was ook minder heet.

Canoeing at the gulf of GolfitoToen we in de kayaks stapten was het nog aardedonker, alleen door enkele kleine lichtjes in de verte wisten we waar we naartoe moesten. Die lichtjes, dat was Puerto Jimenez. Tijdens het peddelen in de duisternis zagen we heel duidelijk het lichtgevende plankton in het water. Bij iedere peddelbeweging glitterde en glinsterde het in het water vlak naast de boot. Door het gespetter kwam het plankton ook op mijn lichaam terecht en schitterden m’n armen in het donker.

Op mijn verzoek peddelden we in het begin nog in een normaal tempo. Langzaam betrok de lucht en zag je de eerste blauwe donkere stroken. Het water was redelijk vlak met af en toe een klein golfje. Je hoorde alleen het klotsen van het water door het peddelen. De lucht werd steeds blauwer, verkleurd door het eerste oranje en rode ochtendgloed dat de zon alvast vanachter de horizon naar boven straalde. Geleidelijk kwam die fel oranje bol in de verte tevoorschijn en voelde je de warmte in je gezicht. In het water verderop hoorden we het geplons van een groep dolfijnen die met hun snuit en vin boven water kwamen om adem te happen. Ze kwamen steeds dichterbij en passeerden mijn kayak zelfs op een meter afstand.

Die dolfijnen zo vlakbij mee te maken en de zonsondergang met verder niets en niemand om je heen, zelfs Jack en Rob niet die al vooruit waren gesneld, dat is een heel bijzonder moment. Op dat soort momenten wou je dat je woordenschat wat groter was om de ervaring te omschrijven. Op dat soort momenten vergeet je ook even wie je bent en waarvoor je op vakantie was. Je laat je volledig inpakken door de krachten van de natuur, die je gedachteloos maakt en al je relativeringsvermogen overboord zet. Maar goed, alle superlatieven daargelaten, na bijna drieënhalf uur peddelen kwamen we aan in Puerto Jimenez. Met zeebenen, uitgeput, gepijnigde spieren, maar voldaan. Nog shaky van drie dagen peddelen probeerde ik de rest van de dag wat bij te komen.

► Lees verder naar woensdag 13 februari.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam