Dagboek van een wereldreis

Vrijdag 10 mei

De medicijnen beginnen hun uitwerking te tonen, ik heb me in tijden niet meer zo moe gevoeld. Héérlijk, lekker weer een dag om uit te rusten. Dat heb ik dus de hele dag gedaan, op een paar uur na dat ik bezig ben geweest een pakje naar Nederland te sturen. Mijn rugzak is nu acht kilo lichter! Zonder dat ik ook maar één toeristische attractie heb gezien, begin ik de stad toch al aardig te kennen. Dat is ook wel nodig, want soms is het moeilijk in de wirwar van wegen, verhoogde wandelpaden en winkelcentra en kantoorgebouwen die vloeiend aan-, in-, onder-, boven- en tussenelkaar zijn gebouwd de weg te vinden. Hongkong doet me denken aan een moderne stad in de 21e eeuw. De mensen zijn ook zo goed gekleed. Het is de eerste keer dat ik als versleten rugzakreiziger opval tussen de donkere pakken, mantelpakjes en nieuwste modieuze trends. Het kan me echter niet schelen. Als die mensen een reis achter de rug hebben zoals ik zouden ze er ook zo uitzien. Ik vind trouwens dat de meeste mensen in Hongkong er erg gestresst uitzien, terwijl dokter Ng mij gisteren vertelde dat ik er zeer gezond uitzie! Terug in de jeugdherberg besloot ik voor de eerste keer, vanwege de oplopende kosten, zelf mijn eten te koken. Spaghetti uit blik met groenten uit blik. Overigens kan je merken dat Hongkong nog steeds een Britse kolonie is. De jeugdherberg zit vol met Engelsen, Australiërs, Nieuw-Zeelanders en Canadezen.

Verder lezen naar zaterdag 11 mei.