Dagboek van een wereldreis
Maandag 24 juni
Ik ben weer terug in Nederland. Rond zeven uur vanochtend daalde het vliegtuig onder de dikke en grijze bewolking en zag ik de groene weilanden met koeien. Ik voelde me een beetje vreemd op dat moment. Om na acht maanden in zulke vreemde en exotische oorden te hebben rondgezworven met zoiets bekends te worden geconfronteerd. Op Schiphol stonden m’n lieve familieleden me op te wachten. Het was een hartelijk, blij en emotioneel weerzien. Op zo’n moment realiseer je je goed hoe dierbaar je familieleden je zijn, na ze zo’n lange tijd te hebben gemist. De terugkomst op Schiphol herinnerde me ook aan mijn vertrek als de dag van gisteren. M’n familie had zich enorm ingespannen om een welkomstfeestje te bouwen. Ballonnen, bloemen, schilderijen en een taart met “welkom thuis Eric” stonden me op te wachten in het huis in Zoetermeer. Buren, nog meer familie en vrienden kwamen langs, er lag welkomstpost, er kwamen bloemen en ik kreeg welkom-thuis-telefoontjes. Zoveel aandacht van al die mensen, zo lief allemaal, overviel me een beetje. Mijn gedachten duizelden en ik voelde me moe. Het kostte me moeite te realiseren wat ik allemaal heb meegemaakt, nu in Nederland nog alles hetzelfde is gebleven. Het lijkt een sprookje dat ik in mijn uppie in zo’n lange tijd rondom de aardbol heb gereisd.
