Cuba Dagboek
VRIJDAG 27 JANUARI
Een raar gevoel, krijg ik in Trinidad. Na de strakke communistische doctrine in Havana lijkt het hier allemaal een stuk gemoedelijker. En het is sowieso een stuk toeristischer, misschien dat dat er ook mee te maken heeft. Ik verbaasde me over de rijkdom bij mijn gastgezin. Ze hebben een televisie, een videorecorder, een dvd-speler en een satellietschotel waarmee ze internationale zenders zoals CNN kunnen ontvangen. Dat laatste is volstrekt illegaal in Cuba en ik heb nog niet ontdekt waar op het dak ze dat ding hebben verstopt (ik vermoed onder een paar struikjes). Met het ontbijt wat ik hier kreeg, zal ik niet snel verhongeren en ik zag zelfs supermarkten met volle schappen, waar je uiteraard wel met toeristenpeso’s moet betalen. Trinidad is een mooi kleurig stadje waar veel toeristen op af komen, merkte ik door de vele keren dat ik op straat werd aangesproken. Terwijl in feite alles is genationaliseerd, wedijveren ze hier toch om de gunst van de toeristen om casa’s, eten, taxiritjes, souvenirs of gidsen aan te smeren. Soms tot het irritante aan toe, een beetje vergelijkbaar zoals in Egypte. Ik heb heel wat keren ‘no’ moeten verkopen. Niet altijd hielp dat en bleven ze meelopen. Een beproefd recept is dan gewoon heel hard ‘flikker op’ te roepen. Ook al verstaan ze het niet, ze begrijpen de lading. Dit is dus het begin van een lichte vorm van concurrentie en misschien een voorbode van hoe het tijdperk er na Castro uit zal zien. Voor individuele toeristen zoals ik is het ontbreken van een vrije markteconomie helemaal zo gek nog niet…. Het waaide nog steeds snoeihard in Trinidad, maar dat belemmerde me niet door de met keien bedekte straatjes te lopen en het Museo Romantico te bezoeken. Dat museum heeft niets met romantiek te maken, maar is het voormalige paleis van zo’n beetje de rijkste Spaanse familie in het dorp. Oké, ik zou er ook best een romantisch avondje kunnen doorbrengen. Mijn avond begon met een kort bezoekje aan señor Javier, gevolgd door een copieus diner in mijn casa. Oh wat een dilemma, het eten was echt veel te veel voor mij, maar door veel te laten staan beledig je het gastgezin. Zelf moeten ze het elke dag met uitermate kleine porties doen. Ik dacht er nog even aan een deel in de prullenbak te gooien, maar daar zouden ze toch achter komen. Uiteindelijk toch maar een deel laten staan. Na het avondmaal naar het centrale plein waar muziek werd gemaakt en toeristen en Cubanen de salsa dansten. De muziek maakt de Cubanen helemaal los, zag ik. Het was een openluchtvoorstelling waar je geen entree voor hoeft te betalen. Het hele plein stond vol met mensen die genoten en plezier maakten. Voor sommige Cubanen was het dé gelegenheid eens met een westers meisje te dansen. Met een mojito op en een fonkelende sterrenhemel waan ik me in het Cuba zoals ik me dat had voorgesteld. Even twijfelde ik of ik ook mee zou doen aan het salsa-spektakel, maar daarvoor zou ik nog wat meer mojito’s op moeten hebben.
> Lees verder naar zaterdag 28 januari
