Ghana Reis Dagboek

ZATERDAG 13 NOVEMBER

Mijn reisthermometer wees uit dat ik geen koorts had, want even vreesde ik malaria te hebben opgelopen. Bijna alle blanken die ik in Ghana heb ontmoet, vertelden malaria onder de leden te hebben gehad. Dus waarom ik niet? Vooral in Bolga heb ik overdag, want ‘s avonds smeer ik me in, tientallen muggenbulten opgelopen. Na een voorzichtig ontbijt dat ik binnen hield, voelde ik me een stuk beter dan gisteren. Ik wil de laatste dagen van m’n trip slijten aan het strand en niet teveel ontberingen ondergaan, dus ik nam een taxi naar Fete. Dat is een piepklein dorp vijftig kilometer van Accra met een volgens mijn reisgids mooi, schoon, tranquil en goedkoop hotel. Toen ik daar aankwam, had een ouder Nederlands echtpaar net de laatste kamer voor m’n neus weggekaapt. Het hotel was vol! Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt hier, sterker nog, vaak was ik de enige. Dan maar naar Fort of Good Hope, een oud Nederlands bouwwerk in Senya Beraku tien kilometer verderop. Daar kun je ook logeren. Eenmaal in het dorp wist de taxichauffeur het fort niet te vinden. Op een modderig weggetje vroeg hij het aan enkele voorbijgangers, maar niemand wist waar het fort was! Allemaal volwassen mannen! Soms raak ik diep teleurgesteld in Afrika. Dat volwassen mensen al hun hele leven in een dorp wonen en niet weten dat er ook een historisch bouwsel aanwezig is, op een paar honderd meter van plaatsen waar zij een geit melken of vis kopen. Ik kan het niet bevatten. Het is hetzelde als inwoners van Parijs die niet weten dat er in hun stad een grote stalen toren staat. En dat een 45-jarige Parijzenaar op een dag verbaasd reageert na de opmerking van een stadgenoot. ,,Oh ja joh, staat er in Parijs een grote toren?” De Ghanese regering heeft de taak mensen onderwijs bij te brengen, maar ouders hebben ook de taak hun kinderen bij te brengen wat er in hun directe omgeving is te zien en te ontdekken. Zeg ik belerend, maar ik meen het. Uiteindelijk vonden we het fort toch, omdat het niet moeilijk is te missen in een dorp van een paar duizend zielen. Opnieuw moest ik in conclaaf met mijn geweten, want het fort is door de Nederlanders gebruikt om vele honderdduizenden slaven naar de ‘nieuwe wereld’ te deporteren. Het is misschien wel een beetje raar om hier de nacht door te brengen. Ik slaap in een kamer met een prachtig uitzicht op zee, dat wel, maar in dezelfde kamer gaf een gouverneur of kapitein of weet ik veel wie misschien wel orders om een nieuwe lading angstige Afrikanen aan boord van een schip te brengen. Niettemin, het was niet mijn idee om hier een hotel te beginnen en de medewerkers zijn alleraardigst tegen die ene blanke gast – ook al komt hij uit dat beruchte Holland.

Lees verder naar zondag 14 november

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam