Dagboek van een wereldreis

Vrijdag 17 mei

Vijf brieven opgehaald bij de poste restante in het postkantoor, de helft van het totale aantal brieven dat er lag. Kennelijk is Macau geen voor de hand liggende reizigersbestemming, en ik heb hier inderdaad nog weinig andere rugzaktoeristen gezien. Om half één naar de United Nations University voor de lunch. De professor, Dines Björner, had het deze keer te druk voor mij en ik heb hem dan ook niet gezien of gesproken. Ik vond het niet zo erg, ik was bang dat hij wéér voor mijn eten zou betalen of dat hij me weer dronken zou proberen te voeren. In plaats daarvan werd ik opgezadeld met drie medewerkers van de universiteit die me meenamen naar een Chinese tent. Het waren een Portugees, een Indiër en een Vietnamees. Een vreemde situatie, bevond ik me daar opeens tussen drie elkaar goed kennende collega’s. Ik hoop dat ik ze een beetje heb kunnen vermaken met mijn reisverhalen, hoewel ik het gevoel had dat het nogal ver van ze af stond, de manier waarop ik momenteel leef. De rest van de dag in Macau rondgebanjerd, het fort, een gevel van een kerk en het Maritiem Museum bezocht. Macau is zo klein dat je in een paar uur alles hebt gezien. Dat is denk ik de reden dat ze zoveel casino’s hebben neergezet.

Verder lezen naar zaterdag 18 mei.