Dagboek van een wereldreis

Vrijdag 21 juni

Het reisbureau uit Dayton belde vanochtend dat mijn vliegticket deze ochtend al tussen tien en twaalf uur bezorgd zou worden. Om half negen hoorde ik getoeter buiten en lag m’n ticket in de brievenbus. Ik zat me op te winden de laatste dagen, maar het is goedgekomen. Zondag vlieg ik nu definitief terug naar Nederland, en de dagen dat ik (aan) het reizigersbestaan leid/lijd beginnen te tellen. Ik voel me een beetje vreemd met dat vooruitzicht. Ik heb weinig gedaan vandaag, ik was tenslotte nog moe van de enorme stadsmarathon van gisteren. Ik heb in een koffieshop gezeten en geprobeerd een krantje te lezen, maar m’n gedachten werden afgeleid door mijn gemijmer over de voorbije ervaringen. Ik probeer mijn belevenissen van de afgelopen acht maanden op een rijtje te zetten. ‘s Avonds werd ik verwacht bij de ouders van een vriend van David. David was daar uitgenodigd omdat hij voor twee weken op hun huis gaat passen, en zowaar mocht ik mee komen om te dineren. Het was een zeer intellectuele, maar ook streng Joodse familie. Omdat het vrijdagavond was (de avond voor de sabbath), werd er voor aanvang van het diner het Joodse ritueel opgevoerd. Zingen, het drinken van wijn, bidden en het aansnijden van het brood. Gelukkig had David me vantevoren het een en ander ingefluisterd en hoefde ik geen flater te slaan.

Verder lezen naar zaterdag 22 juni.