Dagboek van een wereldreis

Zondag 23 juni

Het is afgelopen. Mijn wereldreis is ten einde. Ik zit nu in het vliegtuig, boven de Atlantische Oceaan, op weg naar Amsterdam in Nederland, mijn thuisland. Het is nu half vijf ‘s nachts (Nederlandse tijd) en slapen kan ik toch niet. Daarom dat ik maar in mijn trouwe dagboekje ben gaan schrijven. Terwijl we in de lucht hangen denk ik constant terug aan wat ik allemaal heb meegemaakt. Het is nu de 232e dag en ik heb zóveel meegemaakt dat ik blij ben dat ik een dagboek heb bijgehouden. Vanochtend afscheid genomen van David, bij wie ik een geweldige tijd heb gehad. Ik had me geen beter einde van mijn reis kunnen wensen. Hij heeft me Chicago en een deel van de Amerikaanse cultuur van een hele andere kant laten zien. En twee weken logeren bij iemand is niet niks. Ik hoop van harte dat hij een keer in Nederland langskomt, zodat ik hem dezelfde gastvrijheid kan bieden. Van Chicago gevlogen naar Washington D.C. en daar overgestapt voor het afleggen van het laatste traject van deze geweldige reis, een avontuur met onvergetelijke herinneringen die niemand mij kan afnemen. Over ongeveer tweëenhalf uur landen we op Schiphol, waar mijn familie waar ik krap acht maanden geleden zo emotioneel afscheid van heb genomen, me zal ophalen.

Verder lezen naar maandag 24 juni.