Dagboek van een wereldreis

Woensdag 24 april

Gisteravond afscheid genomen van Liby, die weer terugging naar Australië. Deze dag was verder een van mijn mindere dagen tijdens deze reis. Ik weet niet of het door de sterke Lariam-tabletten komt of door psychische spanningen, maar ik voelde me klote vandaag. Ik moest zo nu en dan hyperventileren, had hartkloppingen en kreeg het benauwd met ademhalen. Ik denk dat het kwam doordat ik het even moeilijk had met mezelf. Ik mis de gezellige tijden met mijn familie en m’n paar goede vrienden. Ik kom deze reis zat andere reizigers tegen, daarover heb ik niets te klagen. Maar het contact blijft meestal oppervlakkig. Ik vind het jammer dat ik tot nu toe geen reismaatje ben tegengekomen waarmee ik langere tijd kon optrekken en die ik beter leerde kennen. In dit soort situaties voel je je af en toe eenzaam en juist dan mis je de liefde van familie en vrienden. Ik voelde me zelfs zo ellendig vandaag dat ik bijna besloot het eerste het beste vliegtuig naar Nederland te pakken, of naar Amerika, om daar wat vrienden op te zoeken. Het kostte me heel wat moeite mezelf weer wat op te vrolijken, maar ja, dit soort momenten zijn te verwachten als je alleen aan een wereldreis begint. Zoals is te begrijpen heb ik niet veel gedaan in Saigon. Ik moest mijn sobere stemming wat bijstellen om naar Nederland te bellen.

Verder lezen naar donderdag 25 april.