Dagboek van een wereldreis

Donderdag 9 mei

Ik voelde me nogal gespannen de laatste tijd, dus ik besloot een dokter op te zoeken. Hongkong is rijk en welvarend, hier durf ik het wel aan. In China of Vietnam was ik bang in de handen van een één of andere kruidendokter te belanden die me zou behandelen met slangenwijn en het prikken van naalden in mijn buik. Ik werd behandeld door dokter Ng van de Hongkong Christian Service Medical Clinic. Dit adres kreeg ik van het Hongkongse toeristenbureau. Dokter Ng vertelde me dat ik lijd aan het dyspepsia syndroom, oftewel gewoon reismoeheid. Ik moet een paar dagen rust nemen en ik heb een stapel medicijnen meegekregen (ik moet negen tabletten per dag slikken!). Eerlijk gezegd ben ik wel blij met deze diagnose, want ik heb het wel een beetje gehad met het reizen. Misschien nog naar Macau, en dan naar Amerika vliegen om aan het strand te liggen en vrienden op te zoeken. Ik denk dan eind juni of begin juli weer in Nederland te arriveren. Acht maanden heb ik dan gereisd, en dat is een mooie tijd (waar ik zelf best trots op ben). Met het verlaten van China en het betreden van Hongkong heb ik het gevoel dat ik de derde wereld definitief achter me heb gelaten en vanaf nu alleen nog maar in de westerse wereld rondtrek, tot aan het einde van m’n reis. Ik heb het thuisfront opgebeld en zij waren volgens mij ook wel blij dat ik in de nabije toekomst terugkeer. Het zwaarste (en ik denk ook het meest interessante) gedeelte van mijn reis heb ik gehad. Vanaf nu is het voornamelijk niks doen op één plek.

Verder lezen naar vrijdag 10 mei.