Reisverhaal Costa Rica
Woensdag 6 februari
Het aantal toeristen is fors teruggelopen na de aanslagen in de VS, dus dan zou je denken dat het leven ook een stuk goedkoper is geworden. Het tegendeel blijkt het geval. Omdat men er niet in inkomen achteruit wil gaan verhoogt men de prijzen, zo luidde de theorie van een andere reiziger. Dat is dus het tegenovergestelde van hoe een markteconomie zou moeten werken! Ergens schort er iets. Volgens mij komt dat doordat de kleinere groep toeristen die hier is toch evengoed die hogere prijzen blijven betalen. Toch die Amerikanen weer, die het verpesten. Dan maar lopen naar Cabo Blanco, een afstand van elf kilometer.
Het was een mooie route en ik deed er maar anderhalf uur over. In het nationaal park proefde ik wederom een stukje tropisch regenwoud waar Costa Rica zo rica van is. En dat is soms een voordeel als je in je uppie bent: je ziet sneller beesten. Ik zag vele brulapen hoog in de bomen, groene leguanen die tussen het struikgewas renden en een bruin beest van een meter lang dat op de grond struinde en waarvan ik geen idee heb hoe het heet. Ik stond soms minutenlang muisstil op de grond om de capriolen van de apen te bewonderen – die snel verdwenen zodra er andere wandelaars aankwamen.
Ik ben dit keer niet eens verdwaald en was net op tijd om voor sluitingstijd het park te verlaten. Toen reed er gelukkig een busje naar Montezuma. ‘s Avonds even gezellig gepraat met een Nederlands koppel die het ene na het andere biertje achterover sloegen. Maar ik heb mijn besluit gemaakt: morgen vertrek ik echt!