Dagboek van een wereldreis

Zaterdag 1 juni

Via drie busritten en een levensbedreigende wandeling langs een semi-snelweg zonder voetpad ben ik dan eindelijk bij het huis van Dan en Ginny aanbeland, in Beavercreek. Ze waren nog niet thuis toen ik er aanbelde, maar dat was niet erg. Ik heb een beetje in de buurt rondgewandeld en zag direct weer beelden voor me van zestien maanden Norfolk. Dezelfde ruim beboste villawijk-achtige omgeving met grote huizen met grote oprijlanen omringd door grote tuinen. Het was lekker weer en ik rook weer dezelfde geur van gemaaid gras. Ik besloot in de tuin te wachten op de thuiskomst van Dan en Ginny, die even later verrast waren mij te zien zitten op hun tuinbankstel. Het was een goed weerzien na lange tijd. We hebben allebei de afgelopen tijd veel meegemaakt en het leek alsof we op springen stonden om elkaars verhalen onder de neus te schuiven en aan te horen. Ikzelf heb ook het idee dat ik mijn wilde reiservaringen heb opgekropt en dat nu alles eruit moet. Ik ben blij dat ik aan goede vrienden wat van mijn ervaringen kwijt kan, al zal ik waarschijnlijk weken nodig hebben om anderen met mijn belevenissen te confronteren. Voor zover ik alles nog kan onthouden. Ik heb zóveel meegemaakt dat ik blij ben dat ik het één en ander heb toevertrouwd aan dit boekje (deel 1, 2 en 3).

Verder lezen naar zondag 2 juni.