Dagboek van een wereldreis

Vrijdag 1 maart (dag 118)

Wat een verschil, in Pokhara te zijn vergeleken met waar ik daarvoor verkeerde. Het is een compleet andere wereld waar ik nu in ben aanbeland. Het doet me eerder denken aan een Grieks eiland in de winter dan aan een dorpje ergens in Azië dat tegen het hoogste gebergte ter wereld ligt aangedrukt. De lucht kan je gewoon inademen, je kan gewoon over de weg lopen zonder overreden te worden, je kijkt aan tegen de toppen van de Himalaya, maar wat nog het meest shockerende is dat je hier restaurants hebt waar je alle westerse gerechten kan krijgen en dat er winkels zijn waar alle westerse producten te koop zijn. Zelfs Heineken en Calvé pindakaas heb ik al gezien!

Dat had ik absoluut niet verwacht van Nepal, waarvan ik altijd dacht dat het een primitief geïsoleerd berglandje was. Het is dus ook heel toeristisch, met langs het meer in Pokhara een aaneenschakeling van hotels en restaurants, behangen met gekleurde lampjes en waar westerse muziek uit schalt.

Ik wilde m’n eigen gang gaan, dus ik ben vandaag niet met Candy en Pippa opgetrokken. Ze zijn best aardig, alleen een beetje truttig zoals je dat van Engelse meiden/vrouwen verwacht. Het kost heel wat Nepalese biertjes om lol met ze te hebben. Ik heb vooral door Pokhara gewandeld, terwijl ik alle mogelijke moeite moest doen om te realiseren dat ik echt in Nepal ben en niet op een eiland in de Egeïsche Zee.

► Verder lezen naar zaterdag 2 maart.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam