Dagboek van een wereldreis

Zaterdag 16 maart (*) (dag 133)

(De asterix (*) betekent dat ik vanaf nu elke zaterdag een Lariam-tablet moet slikken – mijn dagboekje kan me goed helpen dat niet te vergeten.) Ondanks dat ik eigenlijk al genoeg heb van tempels heb ik er vandaag toch nog één bezocht: de Swayanubath Tempel. Het is een van de belangrijkste, grootste en beroemdste boeddhistische tempels van Nepal en ik vond het toch wat cru dit deel van het Nepalese erfgoed over te slaan.

Boeddha schijnt in de buurt van deze tempel geboren te zijn en er komt een vlam zomaar uit de grond (als je goed kijkt zie je er echter kolen onder liggen). Ik vond deze tempel wel bijzonder en mooi, maar vond het uitzicht (de tempel staat bovenop een heuvel) op Kathmandu en de vele apen op en rond de tempel léuker. De apen grissen alles uit je handen omdat ze denken dat het een banaan is of dat er een banaan in zit, dus ik moest mijn fototoestel stevig vasthouden.

Vanmiddag mijn brievenquota weer wat bijgewerkt op een terras in Thamel, maar vaker zat ik daar naar passerende rugzakreizigers te staren dan naar m’n briefpapier. Je hebt ze hier in alle soorten en maten, en ze zijn leuk om uren naar te kijken. Eenmaal terug in mijn hotel kreeg ik een heimwee-aanval. Ik lonkte niet zozeer naar Nederland maar naar mijn vrienden en vooral naar mijn familie en mijn kat Appie. Tja, dat gebeurt af en toe tijdens zo’n reis.

► Verder lezen naar zondag 17 maart.