Dagboek van een wereldreis

Zaterdag 18 mei

Macau is zó klein dat ik het niet erg vond deze Portugese kolonie vandaag weer met de hi-speed ferry te verlaten, terug naar het inmiddels vertrouwde Hongkong. Ik had althans een vertrouwd gevoel van herkenbaarheid toen ik de wolkenkrabbers door het raampje van m’n schip in de verte zag opduiken. Wederom naar de jeugdherberg op de top van de heuvel, onder meer omdat het de goedkoopste plek van heel Hongkong is. Ik ontdekte onlangs dat ik nauwelijks meer geld heb, en ik ga binnenkort nog wel naar Amerika! Ik sta dus flink rood als ik terugkom, maar wat maakt het uit. Ik leef maar één keer en zo’n wereldreis als dit maak ik waarschijnlijk ook maar één keer in m’n leven. Ik schrok echter wel dat mijn geld er zo snel doorheen gevlogen is. Vooral sinds mijn aankomst in Thailand is het hard gegaan. In de jeugdherberg een aantal bekende gezichten, gezichten die ik voor mijn tussendoortje naar Macau ook heb gezien en waarmee ik een paar woorden heb gewisseld. Ik en nog twee Fransen zijn geloof ik de enigen hier die de Engelse taal niet als moedertaal hebben, al begint dat bij mij steeds meer te vervagen. Het is dat ik in mijn dagboek nog Nederlands schrijf, anders zou m’n moedertaal drastisch zijn vervormd. Ik ben sinds Saigon in Vietnam geen Nederlanders meer tegengekomen.

Verder lezen naar zondag 19 mei.