Dagboek van een wereldreis

Dinsdag 19 maart (dag 136)

Gisteravond laat nog even gekeken of er faxen voor mij waren gekomen, en jawel! Drie stuks, en de vierde kwam vanochtend. Dus mijn dag is weer goed. Nog naar het postkantoor voor de laatste keer om mijn post te checken, en er lag zowaar een brief van een vriend van mij die net is teruggekeerd uit Ivoorkust. Dus mijn dag kan niet meer stuk.

Op de terugweg van het postkantoor naar mijn hotel moest ik me door duizenden, misschien wel honderdduizenden, mensen dringen die zich in de straten hadden verzameld. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar het zag er beangstigend uit. Zóveel mensen bij elkaar, en dan ook nog voornamelijk leuzen schreeuwende mannen met een felle blik in hun ogen. Ik probeerde me snel uit de menigte te wurmen, temeer ik ook in grote getale oproerpolitie zag die in dit soort landen niet te beroerd zijn om met stokken snel om zich heen te slaan. En als een van de weinige blanken ben je een gemakkelijke prooi als de agressie in zo’n menigte aanwakkert.

Ik heb de rest van de dag een beetje in en rond mijn hotel rondgehangen, me onderwijl realiserend dat Kathmandu eigenlijk een hele saaie stad is waar na het zien van de toeristische attracties weinig meer valt te doen dan in een restaurant te zitten. Mijn enthousiasme voor Kathmandu wordt met het uur minder. Met Candy en Pippa in een restaurant gegeten. Het is een aardig duo en ik ben blij dat ik morgen samen met ze naar Bangkok vlieg.

► Verder lezen naar woensdag 20 maart.