Dagboek van een wereldreis

Zaterdag 20 januari (dag 77)

Het is gelukt m’n pakje af te geven bij het postkantoor. Nu maar hopen dat het ook in Nederland aankomt. Er zit niet echt iets van waarde in, maar de meeste dingen hebben wel een behoorlijke emotionele waarde voor me. Ik zou het diep treurig vinden als het om een één of andere reden kwijtraakt. Terug in Nederland zijn de talrijke souvenirs die ik onderweg verzamel van onschatbare waarde om de mooie herinneringen op te halen van zo’n mooie reis als deze.

Elke dag maak ik nieuwe dingen mee die me doen verbazen, dat is toch geweldig! Dat je ‘s ochtends wakker wordt met het vooruitzicht aparte, bijzondere, gekke en soms ook vervelende (maar dat hoort erbij) verrassingen tegemoet te treden. Bij het postkantoor ben ik een uur bezig geweest met het invullen van verklaringen en het plakken van die verklaringen op het pakje. Door de doek die ik er gisteren omheen heb laten naaien wilde het plakken niet echt lukken, maar dezelfde kleermaker kwam als een redder in nood door met echte lijm aan te komen in plaats van met dat speeksel dat ze op het postkantoor ter beschikking stelden.

Met de boot en de bus naar Aleppey, weer volgepropt natuurlijk, maar gek genoeg begint het me steeds minder te irriteren. De Indiërs klagen ook niet, en die doen het elke dag, dus waarom zou je zelf klagen? Gewoon je verstand op nul zetten en alles gelaten over je heen laten komen. Of zoals de Italiaan Marco tegen me zei: “Zwemmen in de Indiase leefstijl in plaats van vanaf de zijlijn assertief toe te kijken”.

► Verder lezen naar zondag 21 januari.