Dagboek van een wereldreis

Donderdag 30 mei

Ik werd om negen uur door mijn wekkertje wreed in mijn slaap gestoord. Ik wil verder reizen richting Dan, dus is er geen tijd om uit te slapen. De Greyhound bus naar Cincinnati vertrekt al om elf uur en je moet om een duistere reden al een uur eerder op het busstation zijn om een kaartje te kopen. Dit keer wist ik, na nauwlettende bestudering van de plattegrond in mijn niet zo gedetailleerde Rough Guide, het busstation wél in een keer te vinden. Het was niet druk in de bus die in acht uur over brede snelwegen naar Cincinnati zoefde. In hét land van de auto is het reizen per bus natuurlijk niet bijzonder populair en eerder minderwaardig. Wat me opviel was dat er geen televisie of video in de bus aanwezig was. Bijna elke bus die ik in Azië heb bereden viel van ellende bijna uit elkaar, maar had wél een video. De Greyhound bussen daarentegen zijn zeer comfortabel en luxe maar zonder de onnodige poespas. In Cincinnati aangekomen ben ik maar liefst drie uur bezig geweest om naar mijn “hotel” te komen, waarvan ongeveer twee uur bestond uit het wachten op een kil, donker en door analfabeten bevolkt busstation. De bus die ik moest hebben reed net voor m’n neus weg. Tsja, tot het einde van mijn wereldreis krijg ik tegenslagen te verduren. Het moet natuurlijk wel avontuurlijk en ongemakkelijk blijven….

Verder lezen naar vrijdag 31 mei.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam