Dagboek van een wereldreis

Dinsdag 7 mei

Gisteravond met de Israëlier van mijn kamer, Sinay, naar de disco. Het was de meest vooruitstrevende disco van heel China, maar het deed me eerder denken aan een feestje op de middelbare school. Wij waren de enige westerlingen, dus we hadden de hele avond de volle aandacht van de Chinezen. Ze probeerden onze progressieve dansstijlen te imiteren, dus wij hadden een grote verantwoordelijkheid. De manier waarop wij dansten hadden ze nog nooit ergens anders gezien. Aangezien het de meest moderne nachtclub was hebben wij in grote mate China’s toekomstige danstrend bepaald. Sinay vertelde me dat hij de eerste westerling was die in Hongkong tot een gevangenisstraf is veroordeeld vanwege het bezit van cocaïne. Acht maanden heeft hij in de bajes van Hongkong doorgebracht. Toen hij werd vrijgelaten is hij meteen Hongkong uitgezet en tot ongewenst vreemdeling verklaard. Hij was heel aardig, maar voordat ik vandaag de boot nam naar Hongkong heb ik voor de zekerheid toch even mijn bagage overhoop gehaald. De trip naar Hongkong met een supersnelle hoovercraft duurde viereneenhalf uur. Een hoovercraft is net als een vliegtuig: je kan slechts met moeite door de te smalle raampjes naar buiten kijken en je oren zitten dicht bij aankomst. Wat een schok toen ik in Hongkong arriveerde, zo druk, zo westers en schoon en zoveel wolkenkrabbers zo dicht bij elkaar. Het is rijk en daarom ook duur, het kost me wel moeite te wennen aan deze hoge westerse levensstandaard en -stijl. Na een half jaar in derdewereldlanden te hebben vertoeft valt mijn mond iedere keer open van ontzag – ik ben de schok nog niet helemaal te boven.

Verder lezen naar woensdag 8 mei.