Dagboek van een wereldreis

Dinsdag 27 februari (dag 115)

Met nog steeds het nadreunen van de bhang lassi in mijn lichaam, heb ik Varanasi vandaag verlaten. En niet op weg naar Agra, zoals ik oorspronkelijk van plan was, maar op weg naar Gorakhpur, van waaruit ik morgen naar Nepal wil reizen. Ik ben de Indiërs meer dan zat, en heb geen zin meer om een gigantische omweg te maken voor de Taj Mahal. Ik ben dus waarschijnlijk de eerste toerist ooit die dit wereldwonder heeft gemist bij het verlaten van India.

Nou ja, misschien tijdens een tweede bezoek aan dit land. Ik heb in ieder geval genoeg mooie plaatsen gezien om te zeggen dat het bezoek aan India het waard was, hoezeer ik de mensen ook begon te haten. Ik ben ook blij dat ik Varanasi heb bezocht. Het is een bijzondere stad en heeft me behoorlijk geïnspireerd er een artikel over te schrijven (gisteren zag ik nog koeien trappen lopen). Op het treinstation van Varanasi werd ik naar acht verschillende loketten gestuurd (en vijf keer naar hetzelfde) om een eersteklas treinkaartje naar Gorakhpur te kunnen kopen, en vervolgens moest ik aan dertig mensen (waaronder het merendeel analfabeten) vragen van welk perron de trein vertrok omdat er een onaangekondigde perronwijziging was.

Bijna dus de trein gemist. Ik wilde eersteklas reizen, want ik had een beetje genoeg van de drukte en het staren. Maar eerste klas is helaas hetzelfde als tweede klasse, wat dat laatste betreft. Met flinke vertraging ‘s avonds laat aangekomen in Gorakhpur, waar ik een verschrikkelijk goor hotel heb gevonden.

► Verder lezen naar woensdag 28 februari.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam