Dagboek van een wereldreis

Zondag 11 februari (dag 99)

Een aanval van reismoeheid leek me vandaag parten te spelen. Geeft verder niks, heb ik tenminste een goed excuus om een paar dagen niks te doen. Er is ook niks te doen in Madras, dus dat maakt het bijzonder gemakkelijk. In het hotel hangt ook echt zo’n sfeer van niets doen. Iedereen zit op de rustieke binnenplaats een beetje voor zich uit te dromen, een boek te lezen, de laatste reisavonturen met elkaar uit te wisselen, een brief te schrijven naar de inmiddels half vergeten vrienden en familieleden of te luisteren naar de immer populair doende en luidruchtige gitaarspelende Canadese hippie (gisteren dacht ik nog dat hij een Amerikaan was).

Ik heb me zelf ook voornamelijk beperkt tot dit scala van activiteiten. Ik zit te twijfelen wat ik na Madras zal doen. Ik wilde een tijdje geleden nog naar de afgelegen Andaman & Nicobar eilanden, maar ik heb eigenlijk niet zoveel zin daar alleen naartoe te gaan (met Sigrid en Christa als reisgezelschap zou ik het wel doen, maar ik denk dat ik ze in Kanyakumari niet heb kunnen overtuigen – ik heb ze in Madras nog niet gesignaleerd).

Bovendien loopt mijn visum over drie weken af – en misschien is dat wel een goede reden India te gaan verlaten. Ik wilde er deze dag toch even tussenuit, dus ben ik naar het “Jumbo Russian Circus” geweest. Maar ik had het kunnen weten. Het was precies hetzelfde circus als het “Great Bombay Circus” in Ahmedabad!

► Verder lezen naar maandag 12 februari.