Dagboek van een wereldreis
Donderdag 16 mei
Het derde deel van mijn dagboek alweer, en dik na een half jaar reizen. Het is tevens mijn laatste deel, want ik weet dat ik vanuit Hongkong nog slechts naar de Verenigde Staten reis en dan definitief een punt zet achter de wereldreis-van-m’n-leven. Dat is ook de reden dat ik dit derde deel combineer met mijn in-nood-levens-reddende notitieboek, met alle urgente telefoonnummers en onmisbare nummers van paspoort, giromaatpas en credit card. Ik verwacht na anderhalve maand weer terug te zijn in het lieflijke Nederland. Dit derde deel inaugureer ik tevens op de 60e verjaardag van mijn vader. Een bijzondere leeftijd, en ik stond vandaag best wel vaak stil bij zijn verjaardag. Temeer hij het groots viert en ik er juist dit jaar niet bij kan zijn. Volgend jaar ben ik weer van de partij, maar “61” wordt natuurlijk niet zo groots gevierd. Ik heb telefonisch mijn felicitaties overgebracht, vanuit Macau waar ik vandaag vanuit Hongkong naartoe ben gereisd. Macau is op papier een Portugese kolonie, maar wordt voor 99 procent beïnvloed door de Chinezen. De boottrip naar Macau was weer identiek met de 20e eeuw: ik kon niet de buitenlucht opsnuiven want ik zat in een geairconditioneerde ruimte met vliegtuigstoelen waar je slechts door te smalle raampjes de wereld buiten de hi-speed ferry kon bewonderen. In Macau een hotelkamer gevonden op de tweede verdieping van een hoge betonnen flat waar mijn bed, televisie, badkamer en tafeltje zich in een ruimte van twee bij twee meter bevinden, maar ik heb gelukkig wél een raam. Toen ik ‘s avonds een lekker Portugees restaurantje wilde opzoeken werd ik benaderd door een oudere man die me de weg wees. Hij bleek professor te zijn en directeur van de United Nations University in Macau. We raakten zo geanimeerd in gesprek dat hij me uitnodigde in zijn luxeuze appartement een drankje te drinken. Deze statusvolle professor probeerde me vervolgens dronken te voeren. Na een saké, een gin-tonic en drie glazen witte wijn bracht hij me naar een goed restaurant. Hij liet me achter want hij moest een lezing geven voor de Rotary Club. Toen ik de gepeperde rekening van m’n restaurant wilde betalen, bleek dat de professor het vantevoren al had betaald! Deze professor uit Denemarken was heerlijk prettig gestoord. Hij nodigde me uit morgen naar zijn kantoor te komen om te lunchen. Het geld dat ik bespaard had met mijn eten besloot ik te vergokken in een casino. Alles verloren natuurlijk.
Verder lezen naar vrijdag 17 mei.
