Dagboek van een wereldreis

Zondag 19 november (dag 15)

Onbedoeld was het vandaag een hele drukke dag: van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat hebben we veel gedaan en veel gelopen. Eerst mijn moeder gebeld, want die is jarig vandaag. Ze vond het het mooiste verjaardagscadeau wat ze zich kon bedenken. Ontroerend.

Toen hebben we door Damascus gekuierd, en voordat we het wisten hadden we de halve stad doorgelopen. Damascus is helemaal niet zo groot als je van een hoofdstad zou verwachten. Naar de citadel, maar die was alleen voor ons gesloten wegens restauratiewerkzaamheden, terwijl de Arabieren gewoon door mochten lopen. Daarna verdwaald in de souqs, terwijl we op zoek waren naar de Osmayyad moskee. Via een andere nog mooiere moskee en allerlei vage steegjes uiteindelijk toch gevonden.

Terrasje gepakt, of liever gezegd: hét terrasje gepakt, waar ze maar liefst twee soorten drank serveren: thee en limoensap. Naar het Nationaal Museum, maar dat ging om vier uur dicht terwijl we daar om half vier aankwamen. Naar de Nederlandse ambassade (gewoon, voor de grap), maar die bleek ineens in het niets verdwenen te zijn. Naar hét pizzarestaurant, maar daar was een verjaardagspartijtje aan de gang waardoor we buiten in de kou moesten gaan zitten eten.

Naar het Nationaal Theater, maar dat was nog niet afgebouwd. We wilden toch naar een Syrische voorstelling, zodat we uiteindelijk tussen moeders, vaders, broers, zussen, tantes, ooms, neven en nichten van een schooloptreden in Assad’s Library verzeild zijn geraakt.

► Verder lezen naar maandag 20 november.