Dagboek van een wereldreis

Vrijdag 5 januari (dag 62)

Ondanks mijn goede voornemen voor dit jaar, heb ik vandaag behoorlijk zitten stressen. Ik heb namelijk een fiets gehuurd en me in het chaotische verkeer begeven. Verkeersregels, als ze er al zijn in India, dateren uit de oertijd, dus iedereen neemt voorrang en niemand geeft voorrang. Ik ben me regelmatig kapot geschrokken op mijn gammele fiets, die me deed denken aan de oude rammelbak waarmee ik jarenlang naar de middelbare school fietste.

Terwijl je naar voren moet kijken om te zien of je niet tegen een steen aanrijdt, een koe aanrandt of een plotseling overstekende Indiër omver fietst, moet je tegelijkertijd proberen langs scheurende scooters te ontwijken. Riksja’s trachten door middel van luid toeteren duidelijk te maken dat ze je van achteren naderen. Het is letterlijk een adembenemende belevenis, en zeker niet goed voor m’n zenuwen. Je moet zes paar ogen hebben om zonder ongelukken door het verkeer te manoeuvreren.

Kolhapur is denk ik een verkeerde keuze geweest, er is geen bal te beleven behalve het van de buitenkant bezichtigen van een gesloten paleis. Vanavond ga ik met de nachtbus naar Panjim in Goa. Ik zie er enorm tegenop. Ik heb het niet zo op met nachtbussen omdat ik de volgende dag altijd gebroken aankom. Ik had geen andere keus. Er rijden geen dagbussen naar Goa en ik wil mijn reis niet meer verlengen door m’n tijd in nietszeggende plaatsen door te brengen. Ik ga maar een paar biertjes achterover slaan, misschien slaap ik dan een beetje in die rotbus.

► Verder lezen naar zaterdag 6 januari.