Dagboek van een wereldreis

Donderdag 23 mei

Ik wil Los Angeles niet verlaten zonder enkele indrukken, dus moet ik zo nu en dan de stad in trekken. Ook al kost het me door al dat rusten en relaxen wat extra tijd en geld, dat kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Maar voordat ik vandaag op verkenningstocht ging heb ik Dan gebeld. Op zijn werk was hij niet, maar daar gaven ze me zijn nieuwe nummer. We hebben afgesproken dat ik hem begin juni zal opzoeken, maar ik denk dat ik dat niet haal. Met de bus naar downtown Los Angeles. Ik voelde me in de bus weer een beetje vertrouwd, als enige blanke. Downtown L.A. liet bij mij een trieste indruk achter. Op een paar hoge en spiegelende wolkenkrabbers na zag het er verpauperd uit, met een hoop zwerfafval en zwervers in de straten, bijna alleen maar immigranten en verwaarloosde gebouwen. Het groepje wolkenkrabbers vormde het financiële district, en dáár was niemand in de straten te bekennen. De terrasjes van de naar sjiek strevende café’s waren leeg en uitgestorven, zelfs geen toeristen. Er was wel een man die me wilde registreren voor de presidentsverkiezingen in november. Hij zou voor Clinton kiezen. Hij was vrij intelligent, hij wist dat in Nederland de regering niet in de hoofdstad zit maar in Den Haag. Eenmaal terug in het wél sjieke Santa Monica ben ik naar de film geweest: Boys. Een veel te korte, slecht geacteerde, waardeloze Z-film.

Verder lezen naar vrijdag 24 mei.