Dagboek van een wereldreis

Woensdag 17 april

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, heb ik vandaag weer even een busrit gemaakt van twaalf uur. Naar Saigon, of Ho Chi Minh City, zoals de stad officieel heet. Het was een toeristenbus maar zat vol met Vietnamezen, dus had ik ondanks het comfort toch nog een beetje het idee dat ik in een publieke bus reed. De enige westerlingen waren ik en Frederique. De laatste was geen gelukkige keus om mee samen te reizen. Afgezien van het feit dat ik hem niet kon verstaan, wilde hij in Saigon persé weer een kamer voor hem alleen. Vietnam is voor low-budget reizigers zoals ik een duur land en het is de gewoonste zaak onder reizigers om hotelkamers te delen, maar dan moet ik net weer iemand ontmoeten die dat niet wil en mijn kosten omhoog drijft. In Saigon naar het postkantoor, maar wéér geen brieven van het thuisfront. Terwijl ik weet dat ze elke dag schrijven. Ik kan niet ontkennen dat ik behoorlijk teleurgesteld was met zo weinig brieven. Sinds Kathmandu (en dat is lang geleden!) heb ik er bijna geen meer ontvangen. Er is hier in Saigon vast iets misgegaan met mijn post. Waarschijnlijk is de post van mijn familie in de prullenbak verdwenen omdat er “Saigon” op de brieven stond in plaats van de officiële naam “Ho Chi Minh City”. Of de brieven zijn geconfisqueerd vanwege de postzegels door de postzegelhandelaren die naast het postkantoor hun handel drijven.*

*Nog maanden nadat ik weer terug was in Nederland kreeg ik de brieven teruggestuurd die mijn familie en vrienden naar de postkantoren in Vietnam hadden gezonden.

Verder lezen naar donderdag 18 april.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam