Dagboek van een wereldreis

Zondag 17 maart (dag 134)

De heimwee-aanval duurde vanochtend nog voort. Ik droomde er zelfs van dat ik voortijdig terug naar huis ging. Het kostte me wel even moeite mezelf te vermannen, maar achteraf ben ik blij dat het een droom was. Ik heb er zin in meer van de wereld te ontdekken, alleen moet ik nog een paar dagen wachten voordat ik op het vliegtuig richting Bangkok kan stappen.

Ik denk dat mijn heimwee-aanval voortkomt uit een gevoel van eenzaamheid. Kathmandu is een hele gezellige stad met volop mogelijkheden om eens lekker uit je dak te gaan, alleen…. alleen is het vooral kijken naar anderen die een gezellige tijd hebben en uit hun dak gaan. Ik probeer niet zielig te zijn. Per slot van rekening heb ik geen reden tot klagen in mijn riante positie de mogelijkheid te hebben een groot deel van de wereld te zien, iets waar de meesten jaloers op zijn en zelfs geen kans voor hebben. Je gaat niet op reis om contacten met andere reizigers te maken, maar om andere culturen van dichtbij te zien.

Maar ondanks dat ik absoluut geen recht tot klagen heb, zou ik mijn ervaringen wel eens met anderen willen delen. Met iemand die op gelijke hoogte gestemd is als ik. Ik hou juist zóveel van gezelligheid en goed lachen. Dat valt me tegen, of liever gezegd, dat had ik niet verwacht, dat ik tijdens mijn wereldreis zo weinig andere gelijkgestemde reizigers zou tegenkomen.

► Verder lezen naar maandag 18 maart.