Dagboek van een wereldreis

Zondag 26 mei

Ik ben aan vakantie toe. Ja, het klinkt raar, maar het reizen van de afgelopen maanden kan je eigenlijk geen vakantie noemen. Zoveel regelen, zoveel stressen, je iedere keer aanpassen aan een nieuwe omgeving, iedere keer dezelfde verhalen ophangen aan andere reizigers, het begint je op een gegeven moment op te breken. Ik wil zo snel mogelijk naar Dan toe, maar ik moet eerst zien te regelen hóe ik er kom. Vandaag en morgen (Memorial Day) is alles gesloten, dus ik moet tot dinsdag wachten voordat ik weer verder kan gaan met “regelen”. Krantje gekocht en terrasje opgezocht om de krant te lezen, waar ik wel een paar uur mee zoet was. De zondageditie van de Los Angeles Times weegt ongeveer drieënhalve kilo, en zelfs als de advertenties er uitgefilterd zijn blijft er nog genoeg leesvoer over. Na de krant naar het strand, mensen kijken. Er lopen behoorlijk wat rare vogels rond in Los Angeles. “Raar” is misschien niet het goede woord, “apart” is beter. Ze fietsen, lopen, rollerskaten of snelwandelen op het enige fietspad dat Amerika rijk is, langs het strand van Santa Monica. Ik heb zelden zoveel “aparte” mensen bij elkaar gezien die zo sterk van elkaar verschillen. Het was behoorlijk koud, het was wel rillen in mijn T-shirtje. Mijn trui heb ik weggeven in Laos omdat ik dacht ‘m niet meer nodig te hebben.

Verder lezen naar maandag 27 mei.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam