Dagboek van een wereldreis

Maandag 17 juni

Niks doen, daar had ik vandaag zin in. Uitslapen, alle indrukken van de afgelopen maanden proberen te verwerken en proberen te wennen aan het idee dat ik volgende week weer in Nederland zit. Want een week vliegt voorbij, is over voordat je het weet. Ik maak me alleen een beetje zorgen over het vliegticket dat ik meer dan een week geleden in Dayton heb gekocht, maar dat ik nog steeds niet heb ontvangen. Het reisbureau zou het per Federal Express naar mijn tijdelijke logeeradres bij David opsturen, en dat zou niet te lang moeten duren. Morgen maar eens bellen, hoewel ik geen zin heb om me over dat soort dingen op te winden tijdens het laatste traject van m’n reis. Onbedoeld gebeurt dat natuurlijk toch. Ik heb mijn laatste brief en mijn laatste ansichtkaarten geschreven en ben naar de magnificent mile vetrokken, een anderhalf kilometer lange winkelstraat van Chicago. Ietwat vergelijkbaar met de Kalverstraat, alleen wat groter en luxer. Ik heb “gewinkeld” maar niks gekocht. Eenmaal terug bij David kreeg hij een andere gast op bezoek, Michèl uit Antwerpen, die hij ook in India had ontmoet! Die Belg is ook bezig met zijn wereldreis en voor hem is Amerika ook het laatste bastion voordat hij weer teruggaat naar België. David’s appartement is dan ook eigenlijk een opvangtehuis voor oververmoeide wereldreizigers.

Verder lezen naar dinsdag 18 juni.