Dagboek van een wereldreis

Woensdag 22 mei

Slecht geslapen. Ik ben nog niet verlost van mijn jetlag en bovendien deel ik mijn slaapkamer met twee stevig bierdrinkende Australiërs die met hun gestommel midden in de nacht en achtereenvolgend gesnurk mij en vijf andere lotgenoten van hun nachtrust verstoren. Weer rustig aan gedaan vandaag. Gewinkeld maar niks gekocht in Santa Monica en naar de beroemde pier aan het strand geweest (deze pier is bekend van de zwijmelende en melancholieke liefdesscènes bij zonsondergang in de serie Baywatch). Baywatch wordt in Santa Monica opgenomen, maar de voorgespiegelde beelden van het optimale genot verschillen natuurlijk sterk van de werkelijkheid. Wat me opvalt, of wat me liever gezegd bekend voorkomt, is de domheid en de wereldvreemdheid van de Amerikanen. Er is in acht jaar dus niets veranderd. Ik kocht vandaag een krant maar ik zocht tevergeefs naar de pagina’s met het wereldnieuws. Er zat wel een katern bij met acht bladzijden over de Amerikaanse baseball competitie. Ik heb Dan gebeld, maar na het draaien van zijn nummer kreeg ik een vreemd meisje aan de telefoon. Voor het bellen heb ik een telefoonkaart gekocht, die je merkwaardig genoeg alléén voor munttelefoons kan gebruiken. Na het inwerpen van een nickel moet je het nummer draaien dat op je telefoonkaart staat. Ik moet toch nog eens uitzoeken hoe die kaarttelefoons dan werken.

Verder lezen naar donderdag 23 mei.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam