Dagboek van een wereldreis

Zaterdag 25 november (dag 21)

Dat was ik gisteren helemaal vergeten te vertellen, maar we hebben in Amman afscheid genomen van de twee Nederlanders, Edward en Barbara, die we ook in Palmyra tegenkwamen. We zijn veel met ze opgetrokken, het was een leuk stel. Waarschijnlijk zien we ze nu niet meer tijdens onze reis.

Zo, de eerste nacht heeft ons hotel alle aardbevingen doorstaan. Ronald voelde vannacht een lichte aardbeving, maar toen lag ik waarschijnlijk al in diepe slaap. De naschokken duurden ook vandaag nog voort. We zaten op het strand even over aardbevingen te praten toen de grond onder ons weer heen en weer schudde. Het begint al te wennen en is misschien het enige aparte in Aqaba. Voor de rest is het een slome en slaperige badplaats waar weinig is te beleven.

We hebben op een privéstrandje gezeten totdat we werden weggestuurd, op een ander strandje hebben we cola gedronken en op het terras van het Holiday Inn hebben we wat verse limoensap naar binnen gewerkt. Toen rennen naar ons hotel om nog op tijd de zon onder te zien gaan. De zon gaat zó snel onder hier in het Midden-Oosten, dat is abnormaal gewoon. Hij gaat ook vroeg onder, half vijf ongeveer. Wel jammer, want daarmee houdt het leven in de stad ook meteen op. Dan staan die mensen wel weer vroeg op, maar dat is niks voor mij. Ze kunnen de klok beter een paar uur later zetten.

► Verder lezen naar zondag 26 november.