Dagboek van Egypte

Donderdag 28 september

Moe maar voldaan nam ik vanochtend afscheid van Silke. ‘See you soon, somewhere’, zei ik, terwijl ik wel weet dat dit nooit wat zal worden. Zij woont in Frankfurt en we hebben allebei ons eigen leventje. Toch hoop ik haar nog eens te zien, om duidelijke redenen. Om acht uur zat ik met mijn benen languit in een minibus naar Cairo. Ik had geluk: er zaten maar zes mensen in, terwijl er normaal 14 ‘in passen’, die dan allemaal met hun benen opgevouwen moeten zitten. In plaats van direct naar Cairo te rijden, bracht de chauffeur ons eerst naar de grens van Israël waar hij met zijn vrienden een halfuur thee wilde drinken. Gefrustreerd dat ik was dat we zo’n enorme omweg maakten, verzocht ik hem zo snel mogelijk zijn theepauze te onderbreken en ons naar Cairo te brengen. Ik moet vanavond om zeven uur een vlucht halen, verzon ik ter plekke. Ok, dit is Egypte en dit soort praktijken horen bij dit land, maar je hoeft niet alles te pikken. Soms vind ik de wijze hoe men hier met toeristen solt te ver gaan en dan zeg ik er wat van. In Suez moesten we overstappen in een andere minibus die ook nog vol met Egyptenaren werd gepropt. Het was maar een ritje van een uur, kort genoeg om te lijden en mijn mond te houden. In Cairo vroeg een knappe blonde Zweedse die ook in de minibus zat of ik een kamer met haar wilde delen, maar mijn hoofd zat nog teveel bij Silke. Bovendien wilde ik niet al te veel moeite doen om een leuk en goedkoop hotelletje te zoeken met de wetenschap dat ik morgen toch weer vertrek. Cairo kwam me vertrouwd voor, na er voor de derde keer in een maand rond te wandelen. Ik voelde me ook meer zelfverzekerd, nu ik een groot deel van Egypte heb gezien en het land een heel klein beetje ken. Op mijn laatste avond ging ik naar de souq om wat souvenirs in te slaan, maar het overgebleven geld raakte ik bij lange na niet kwijt. Ik wilde een seesha kopen, maar schrok van de lage prijs die me in de eerste winkel werd gevraagd. Vrijwel zonder iets te hebben afgedongen, verliet ik met een seesha onder m’n arm de winkel. Gebroken, zo zag ik later op de avond….

Lees verder naar vrijdag 29 september.

ReizenReizen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam